پیش از این با قطب های خبیث و طیب آشنا شدیم و یاد گرفتیم که وجوداتی که صاحبِ اراده و اختیار هستند تحت تأثیر این دو قطب واقع می‌شوند. 

زمانی که آدمی مکررا در بوران‌ها پشت به نور کند سرانجام وارد کوران می‌شود. کوران جایی در قلمرو وجود آدمی است که انتخاب‌های خبیثانه ثقل پیدا کرده و جاذبه این ثقل، مانع خروج ذهن او می‌شود. این بدان معناست که ذهن آدمی در نتیجه انتخاب‌هایش گرفتار شده! 

در کوران همه جا تاریک است، الگوهای ناصالح کنترل ذهن ما را به‌دست گرفته و احساسات مکنده‌ای همچون ناامیدی، غم و اندوه شدید، خشم، حیرانی و گمگشتگی، ریزبینی و … تجربه می‌شود، در این احوال است که «نسیان» بر ذهن آدمی غالب شده و «ادب» از کف می‌رود و آدمی میان امواج «منیت» و «طلبکاری» غرق می‌شود! 

اغلب کورانیان خود را قربانی کرده‌های دیگران می‌دانند و تبدیل به ظالمانی انتقام‌جو می‌شوند. 

کلید رهایی از کوران، وصل شدن به نور حضرت دوست است و این یعنی بهتر است از مثلث آگاهی استفاده کرده و از اولین خروجی دور بزنیم و به سمت نور درون‌مان باز گردیم.

به یاد داشته باشیم که فقط با «نور دلِ» خودمان است که می‌توانیم از کوران بیرون آمده، بوران‌ها را پشت سرگذاشته و به «نوران» برسیم. 

به قول جناب پیر: به دنبال دیوانه‌ای بگرد که فریاد می‌زند: «به خودآ، به خودآ…»