آموختیم که «الگوهای ذهنی» ما تعیین کننده نحوه  رفتار ما هستند.

حال باید پرسید که آیا همه این الگوها مفید بوده و باید مورد استفاه قرار گیرند؟

اول از همه باید دقت کنیم که چه ما بخواهیم چه نخواهیم ذهن ما از الگوهایی که درش نقش بسته، برای انجام امور استفاده خواهد کرد که این استفاده، باعث قوی تر شدن آنها می شود.

 اما براستی، کدامیک از آنها صالح و کدامیک ناصالح هستند؟

الگویی که ما را به صلح و تعادل در دنیای درون و هماهنگی با دنیای بیرون هدایت کند، «الگوی صالح» نامیده میشود. چنین الگوهایی، ما را به «کل واحد» متصل کرده و به نوعی به ما انرژی میدهند، پس به آنها الگوهای «دمنده» هم میگوییم

صداقت با خود، ادب، احترام به والدین، صبر، پذیرش و شکرگزاری نمونه هایی از الگوهای صالح هستند.

و بر عکس، به الگویی که ما را از صلح و تعادل دور کند، «الگوی ناصالح» میگوییم. چنین الگوهایی انرژی درونی ما رو می بلعند، پس به آنها الگو های «مکنده» نیز میگوییم.

دروغ، منیت، غیبت، دو رویی، حرص و آز، نمونه هایی از الگوهای ناصالح هستند.