آموختیم که خویشتن برای حلول در هر دایمنشنی نیاز به مرکب‌هایی متناسب با آن دایمنشن دارد و یکی از آن مرکب‌ها در بُعد حاضر، همین کالبد جسمانی ماست.

و همینطور آموختیم مرکب جسمانی یا همان سرزمین جسمیان ما، ساکنانی دارد که در قلمرو پوست ما زندگی می‌کنند که در اصل مجموع واحد آنها را به عنوان بدن یا همان کالبد جسمانی می‌شناسیم.

اما واقعاً آنها که هستند و از کجا آمده‌اند؟

حقیقت بسیار مهمی که اغلب از آن غافل هستیم این است که بدن ما حاصل همان چیزی است که که تا به حال میل کرده‌ایم!

به عبارتی، بخشی از هر آن چیزی که تا به امروز خورده‌ایم، به جمع مردمان جسم ما پیوسته و مابقی از قلمرو وجود ما خارج شده و به چرخه‌های دیگری پیوسته‌اند.

متأسفانه اغلب اوقات ما توجه لازم را به جسمیان خود نداشته و چون حاکمی مستبد که از حال مردمان خود بی‌خبر است، از حال آنها بی‌خبریم! 

و معمولا این بی‌خبری تا زمانی ادامه می‌یابد که عدم تعادل در بخشی از آنها هویدا شده و  به حدی برسد که به درد آیند و شروع به ناله و فریاد و اعتراض کنند، تازه آن زمان است که متوجه وجود آنها شده و به اهمیت این توجه پی می‌بریم.

پس در حقیقت جسم ما، معبدی است برای حلولِ ما و ساکنینی دارد که باید به تعادل آنها توجه کرده و از آنها نگهداری نمود.

به نظر شما، چطور این کار را انجام دهیم؟

باید به هر نحو ممکن، این معبد را تمیز و ارتباط بین ساکنین آن را متعادل نگه داریم. برای اینکار می‌بایست توجه کنیم که چه کسانی را برای زندگی در آن، به خود وارد می‌کنیم.

پیش از میل کردن هر چیزی، چه نوشیدنی و چه غذا، اندکی درنگ کرده و به دو نکته توجه کنیم:

1- توجه به اینکه آنچه می‌خواهیم میل کنیم از کجا تهیه شده است و چه فرایندی را طی کرده است تا به ما برسد؟

2- به این موضوع توجه کنیم که آیا واقعا می‌خواهیم آنها بخشی از ما شوند؟

علاوه بر رعایت موارد فوق، اکیدا توصیه می شود به موارد نیز توجه کنیم:

1- به خلوص انرژی موجود در آنچه می خوریم و هماهنگی آن با جسمیانمان توجه کنیم.

خلوص: باید توجه کنیم که در فرایند آماده شدنِ آنچه میل می کنیم «ظلمی» جاری نشده باشد، وگرنه همان ظلم وارد دنیای درونمان شده و تبدیل به الگو می شود! 

امان از روزی که معبد تن را با ظلم انباشته کنیم!

هماهنگی: باید تا جای ممکن از مواد غذایی تازه ای استفاده کنیم که در منطقه محل سکونتمان و یا نزدیک به آن، عمل آمده باشند. 

2- آب پاک بنوشیم.

آموختیم هر چیزی از شعور، و خود شعور از هوش و حافظه تشکیل شده است، بر همین قاعده آب نیز دارای حافظه است و میتواند آنچه که در مسیرش تجربه می کند را به خاطرش بسپارد. پس نیکتر آن است آبی بنوشیم که کمترین میزان آلودگی حمل می کند.

نکته: می توانید از سرچشمه های سالم در طبیعت، آب نوشیده و یا از آب تقطیر شده استفاده نمایید.

3- از رقص با فرشته O (اکسیژن) غافل نشوید. 

برای اینکار کافی است با تمام ریه تنفس کرده و به جریان تنفس خود توجه کنید.

 اگر در شهرهای بزرگ زندگی می کنید، سعی کنید علاوه بر استفاده از دستگاه تصفیه هوا در منزل، حداقل دو بار در هفته به طبیعت رفته و حین پیاده روی،  هوای پاک را با تمام ریه استنشاق کنید. 

نکته : پیاده روی در طبیعت هم برای تعادل جسمیان و هم برای تعادل ذهنیان بسیار مفید است.

4- ورزش کنید و خسته شوید.

برای ایجاد اتحاد در جسمیان لازم است تا آنها را به انجام فعالیتی مشترک تشویق کنیم، در این راستا نیک است که حداقل سه بار در هفته و هر بار حداقل 15 دقیقه، چنان ورزش کنیم که شعورهای ناهماهنگ در بدن، بر آب سوار شده و از طریق عرق کردن، معبد ما را ترک کنند.

نکته: از خسته شدن نهراسید و با ورزش صحیح جسمیان خود را خسته کنید!