برای درک این مبحث از مثالی استفاده می کنیم. می‌دانیم که الکترون در فاصله معین و با سرعت بسیار بالایی به دور هسته اتم می‌چرخد. این سرعت چنان بالاست که به نوعی ما را با ابر الکترونی مواجه می‌کند، یعنی به‌عبارتی ما هم الکترون را در نقطه الف داریم هم در نقطه ب.

حال همان الکترون را طوری تصور کنید که چنان سرعتش افزایش یافته که دیگر نه تنها به دور هسته نمی‌چرخد بلکه همزمان در همه جا حضور دارد! 

چه اتفاقی خواهد افتاد؟

هیچ چیز جز خودش نمی‌تواند حضور داشته باشد چرا که هر آنچه حضور داشته باشد در برخورد با او، از او خواهد شد. به نوعی آن الکترون به یک سوپرالکترون بی‌کران تبدیل شده است. بی کران یعنی آنچه که هیچ محدودیتی ندارد اما هست. 

آیا چیزی هست که بی کران باشد؟ 

ادیان و فرهنگ‌های مختلف به‌نوعی خدای بی‌کرانی را ترسیم کرده‌اند و اسامی مختلفی به او نسبت داده اند: خدا، یهوه، الله، God و …

برای اینکه گمراه نشده و میان این اسامی به اختلاف برخورد نکنیم، به آن بی‌کران، «پادشاه» می گوییم. بنابراین منظور ما از پادشاه، اشاره به بی‌کرانی دارد که وجود و کران‌ها را آفریده است و بر آنها احاطه کامل دارد.