خالق متعال: واحد کاملِ بی کران 

خویشتنِ خویش: واحدِ کامل کران دار شده یا همان اولین واحد هر وجود. 

شعور: به حدودی که برای استفاده از انرژی در هر وجود تعریف می شود شعور می گوییم،شعور از هوش و حافظه تشکیل شده است.

خویشتن: فرزندان خویشتنِ خویش یا همان ""من"" های مشتق شده از شعورِ واحد که

در دایمنشن ها حلول کرده و صاحب احساس، ذهن و جسم و … می شوند.

به عبارتی هر آنچه در این دایمنشن می بینیم، فقط مَرکبی است که در آن، خویشتن ها از دایمنشن دیگری حلول کرده اند، درست مانند خودت و اما خود این خویشتن ها، حاصل تکثر "خویشتن خویش" شان هستند. 

برای درکش همه درختان را (کاج و سرو و تبریزی و ...) خویشتن هایی در نظر بگیر که از خویشتن خویشی تکثر یافته اند به نام "درخت"و یا همه آدمیان را (سیاه و سفید و زرد و سرخ و ...) خویشتن هایی در نظر بگیر که از خویشتن خویشی تکثر یافته اند به نام " آدم"   

اگر خویشتن خویش را «کل» یا همان «یکِ واحد» هر وجودی در نظر بگیریم، خویشتن‌ها، فرزندان یا همان اجزاء این کل هستند. 

بنی آدم اعضای یک پیکرند

که در آفرینش ز یک گوهرند